بسته ای نانویی می تواند به درمان فیبروز کبدی یاری کند خبرنگاران - اکسپرس بلاگ

به گزارش گروه فناوری خبرگزرای دانشجو، پژوهشگران آزمایشگاه لیف هوانگ در دانشگاه کارولینای شمالی، مقاله ای در مجله Nature Nanotechnology به چاپ رساندند که در آن نشان داده شده است، یک بسته نانوذره ای حاوی مواد ژن درمانی می تواند باعث کاهش فیبروز کبدی گردد. در این بسته نانو ذره ای مواد ژن درمانی حاوی اطلاعات فرمان فراوری رلاکسین است.

در حالی که سلول های ستاره ای کبدی مقصر اصلی فیبروز هستند، این تیم نشان داد که رلاکسین در درجه اول ماکروفاژ ها را تحت تأثیر قرار می دهد که پس از آن فعالیت های فیبروژنیک سلول های ستاره ای را مهار می نماید. تصور بر این است که فیبروز تا حد زیادی توسط محلول های واسطه ترشح شده توسط ماکروفاژ ها کنترل می گردد و سلول های ستاره ای کبدی فیبروژنیک نیز در این فرآیند نقش دارند.

مطالعات قبلی نشان داد که پپتید رلاکسین ضد فیبروتیک باعث کاهش فراوری میوفیبروبلاست در سلول کشت شده در آزمایشگاه می گردد، اما این روش پیشرفت فیبروز کبدی را در مدل های حیوانی کاهش نمی دهد.

منگیینگ هو نویسنده اول این مقاله و از دانشجویان سابق در آزمایشگاه هوانگ می گوید: من فکر می کنم مهمترین کشف این پروژه این بود که ما فهمیدیم که نه تنها سلول های ستاره ای کبد، بلکه سلول های ماکروفاژ نیز تعداد زیادی از گیرنده های رلاکسین را بیان می نمایند. زمانی که ما رلاکسین را با یاری نانوذرات به سلول های کبدی تحویل دادیم، فعالیت ضد فیبروتیکی مشاهده کردیم، اما هنگامی که مطالعات آزمایشگاهی را انجام دادیم، هیچ تغییر ضد فیبروتیکی مشاهده نکردیم. بنابراین، این اختلاف را داشتیم؛ نتایج کمی عجیب بود.

پس از فعال شدن ماکروفاژ ها توسط رلاکسین، آن ها آغاز به ساخت و آزادسازی اگزوزوم های حاوی microRNA (miRNA)، miR-30 a-5 p، کردند که محققان آن ها شناسایی کردند. محققان نانوذرات را برای حمل miR-30 a-5 p طراحی کردند که ASK-1 را هدف قرار می دهد. سپس آن ها به این ساختار یک پلاسمید برای بیان پپتید رلاکسین اضافه کردند. این فناوری نانوذره برای کپسوله سازی miRNA با پلاسمید برای بیان رلاکسین استفاده شد. این نانوذره بی نظیر می تواند مستقیم به سلول های ستاره ای کبدی فعال شده متصل گردد تا فعالیت ضد فیبروز انجام گردد.

محققان دریافتند که miRNA و رلاکسین با هم همکاری می نمایند. سلول های ستاره ای کبدی به خودی خود نمی توانند به رلاکسین پاسخ دهند، زیرا راستا آن مسدود شده است، اما miRNA این راستا را باز می نماید.

رلاکسین برای ایجاد خاصیت ضدفیبروتیک به فعال سازی PPAR-gama احتیاج داشت. دلیل اینکه miR-30 a-5 p و رلاکسین می توانند به صورت هم افزایی عمل نمایند این است که miR-30 a-5 p بیان ASK-1 را که باعث سرکوب PPAR-gama می گردد، کاهش می دهد. در حالی که مطالعات قبلی نشان می داد که رلاکسین می تواند فیبروز کبدی را به خودی خود تسکین دهد، این مطالعه نشان داد که miR-30 همراه با رلاکسین اثر ضدفیبروز بهتری ایجاد می نماید.

بیشتر محققان بدون استفاده از نانوذرات، پپتید رلاکسین را تزریق می نمایند. وقتی تیم تحقیقاتی هو این روش را امتحان کرد، به دلیل خواص فارماکوکینتیک ضعیف نتوانستند هیچ دستاوردی کسب نمایند، اما با یاری فناوری نانو و با انتقال ژن رلاکسین به سلول ها، این امکان فراهم شد.

لیف هوانگ، محقق اصلی این پروژه واستاد برجسته دانشکده داروسازی UNC اشلمن، بیش از 10 سال است که از این نانوذرات استفاده می نماید. این نانوذرات منحصر به فرد از لیپیدی کاتیونی کپسوله نماینده اسید های نوکلئیک تشکیل شده است.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا